آئین مستان

ببین حالمو شبیه ابرای بهارم

ببین حالمو دل پریشونو بی قرام

ببین حالمو به جرم عشقت سر دارم

از غم سوزم، دیده به راهت می دوزم

بر سر دارم، غریبو تنها و ببین حال و روزم

وای زیر لب دارم این آه و زمزمه

وای سوی کوفه میا گل فاطمه

وای حسین

میا ای حسین کوفیا از تو دل بریدند

میا ای حسین که همشون نیزه خریدند

میا ای حسین برا حرم نقشه کشیدند

جانا بازآ، شرمنده ام از تو آقا

تو رو قسم جون بی بی زینب، میا کوفا مولا

وای زیر لب دارم این آه و زمزمه

وای سوی کوفه میا گل فاطمه

وای حسین

میا ای حسین مردم این شهر بی شمارند

میا ای حسین که کوفیا حیا ندارند

میا ای حسین تو فکر گوش و گوشوارند

جانم بر لب، کوفه میا جان زینب

دیده به راهش نشسته اند با سنگ

همه در تاب و تب

وای زیر لب دارم این آه و زمزمه

وای سوی کوفه میا گل فاطمه

وای حسین

عشق من به کوفه میا

ای کاش میشد بگیره عاقبت دعام / شبیه رویا باشه درد و غصه هام

یکی بره خبر بده به کاروان / دیگه نیاد به سمت کربلا آقام

دلم زغم پر آه و حسرته / به شهرشون که قحط غیرته

نیا حسین آخه غریب کشی / واسشون یه عادته

عشق من میا به کوفه

آتیش و در، دوباره چشمامه پر آب / دوباره زنده شد غم ابو تراب

یه لشگری منو کشوند تو کوچه ها / هنوز روی دستامه نشونه ی طناب

خزون میشه زغصه ها بهار / اینا دارن مغیره بیشمار

اگه میای گل سه سالتو / تا به شهر غم نیار

در کوچه میان بازار / باز میشه مدینه تکرار

عشق من میا به کوفه

از نامردی شده درون سینه تنگ / پیچیده هر جایی صدای طبل جنگ

یه عده میسازن کمون و تیغ و تیر / و کار عده ای شده پرتاب سنگ

اینا توان ز سینه میبرن / بلای جون به آل حیدرن

یه عده ای برای مرکبا / نعل تازه میخرن